Fotograaf Geert de Jong

Hoe je beweegt, hoe je iets beetpakt, hoe je iemand aankijkt. Wat ben je mooi! Je te zien zoals je bent, je jezelf terug te laten zien, over de tijd. Hoe tijdloos je schoonheid is, in alle imperfectie. Hoe je je beweegt, in je gezin, tussen je collega's, tussen vreemden. Het siert je, het vormt je. Je onzekerheid, je kleding, het licht wat steeds verandert. Alles wat je niet in de hand hebt maar toch ziet wie je bent, zoals je bent, zoals je wil zijn. Die ene foto in de serie, juist die ene mislukte, veel te donker of juist te licht, die ene waar je eigenlijk maar half op staat en net in een beweging, waar ik de technische controle even kwijt was, maar die toch zo goed treft wie je bent en je vertelt hoe je de dingen doet zoals je ze doet. Waar het licht en de beweging ons beiden verrast. Die foto die ik alleen maar kon schieten op dat moment daar, toen met jou, omdat het licht beter was dan ik zelf had gezien en het moment mooier dan ik kon bevatten. Op het snijvlak tussen gevoel en verstand, dáár zitten ze. Die foto's waar je haren van overeind gaan staan. Ik verdien al jaren mijn geld met fotografie, een vak waarin de meeste mensen "gewone" en "normale" professionele foto's van je willen. En die lever ik. Scherp, mooi, op tijd, redelijk qua prijs. Maar fotografie gaat niet over "netjes", uiteindelijk. Het gaat over wat er met je gebeurt als je 'm ziet, dat beeld, dat moment, die glimlach, die associatie. Fotografie gaat niet over controle, diafragma's of techniek. Het is het moment waarop een ogenblik in de tijd, weergegeven in licht en kleur, gevangen met camera en lens, zich post vat in je herinnering, aan je muur of bij je kleinkinderen.